Ah Ben (Denizli Günlüğü) : Çoğu insan iyiymiş... Bence de ama...

 

22 Eylül, Cuma

Bugünlerde evden çıkamama, işimi yetiştirememe, uykudan açılamama gibi sorunlarla uğraşıyorum. Yine bir kısır döngü. Pazartesiye doktor randevusu aldım, bir kan tahlili yaptırmak istiyorum, bu kadar halsizlik, hevessizlik hayra alamet değil gibi.

Soru hazırlamaya başladım bu arada, ne var ki istediğim gibi düzenli ilerleyemiyorum. İşte ayın sonu geldi neredeyse, ayda üçyüz soru diyordum daha bugün yüze ulaştım. Bu arada okumaya (doğru dürüst okumaya) hiç fırsatım olmuyor. Yine bir zamanlar olduğu gibi birçok kitaptan üçer beşer sayfa okuyup soruya dönüşecek paragraf bakınıyorum. Dalar gidersem kendimi kınıyorum. İlginç kitaplar, ilginç konular keşfettiğim de oluyor bu arada. Sonra o kitapları okurum belki diye bir kenara not ediyorum bazen. Daha önce bu şekilde keşfettiğim kitaplardan aldığım oldu birkaç tane.

Dün bir kitaba rastladım mesela “Çoğu İnsan İyidir” kitabın adı, bir de alt başlık var, “yeni bir insanlık tarihi”. Anladığım kadarıyla alternatif tarih okuması teklif ediyor yazar. İnsanların iyi olduğunu düşünürsek her şeyin değişebileceğini ileri sürüyor, tarihten örneklerle insanların fedakarlık yapan, nazik davranan yanının daha güçlü olduğunu, güven duygusunun yabana atılamayacağını filan anlatıyor sanırım. Bediüzzaman’ın hayvanlar ve bitkiler aleminden örnekler de vererekevrende teavün düsturunun cidalden önde olduğunu anlattığı geldi kitabın tanıtım sayfalarını incelerken. Sonra “slow food” konusuna değinen yavaşlıkla ilgili bir kitaba rastladım. "Mutluluğa Dair Bir Düşünce", o da hoşuma gitti.

Bugün şeytanın bacağını kırıp parka kadar yürüdüm. Oysa uykum vardı, yatsam hemen uyurdum. Hadi bakalım. O pis, kokuşmuş depresyon kuyusuna düşmemek için çabalayacağım, düşer gibi olursam da kendi kendimi paçamdan tutup çıkaracağım, biiznillah.

Bu günlüğe kaç zaman sonra bunları yazabilmek bile bir şey. Biraz soru hazırlayıp özsaygımı yeniledikten sonra ihmal ettiğim köşe yazılarına da alan açabilirim belki hayatımda. İyi hissetmek, ölmediğimi kanıtlamak için.