Hüzün, Kalp ve Bedene Bol Gelen Evler
Haber Denizli Yazısı
Yazının tamamını buradan ulaşabilirsiniz.
...
Alt yoldan Bağbaşı Parkına kadar gittim. Parkta bir tur, sonra sırtım güneşe gelecek şekilde biraz oturup götürdüğüm kitapları okudum bir süre, üst yoldan geri döndüm. 5500 adım diyor telefondaki uygulama. Demek ki bundan sonraki gidişlerimde bir iki tur daha atmam lazım parkta. Park güzel, yürüyüş yoluna dökülmüş güz yaprakları güzel, yolda ve parkta gördüğüm çiçekler de öyle. Çimenler arasında karahindibalar gülümsüyor. Yine de bu sefer karahindiba resmi çekmedim, zamanında gereğinden fazla çektiğimi düşündüm. “Güneyik Güncesi”ni yazarken karahindibalara takmıştım kafayı. Parkta birkaç şişman kedi, epey kumru, kargalar ve bir alakarga gördüm. Kumru sesi, karga sesi, ayak altında ezilen kuru yaprak çıtırtısı ve huzurlu bir sessizlik.
...
İnsan benzer kitapları ard arda okursa okumasında ve algısında bir çeşit tutukluk yaşıyor sanki. Mesela hep düşünce kitabı, kuramsal şeyler sıkıyor, arada bir kurmaca okuyarak zihne nefes aldırmada fayda var. Hep dünya edebiyatı, felsefe de bunaltıyor belki araya tasavvufi bir şey koyarak ruha nefes aldırmak lazım. Her halükarda çeşitlilik iyi sanırım.
...
Ishiguro’nun “Uzak Tepeler”i kayıplar hakkında. “Sosyal değişimlerin bireylere yansıması” diyor kapak yazısında. O da var. Kitabı parkta değil de evde bitirdim. Hüzünlüydü. İntihar, değişimlerin mutluluk getirmemesi, belli bir zamanda evi dolduran sakinlerin gittikçe azalmasıyla evin bedene bol gelmesi… Nerden baksan hüzün. İçimdeki boşluğa faydası olduğunu söyleyemem bu kitabın. Yine de bende yazarın bir iki kitabını daha okumam gerektiği düşüncesi uyandırdı.
Kahramanlar ikinci dünya savaşı sonrası bomba yemiş Japon kentinde yaşıyorlar. Yenilmişliğin acısı, yıkıntılardan yeni bir şeyler kurma çabası ve kayıplar var. Bir yerde geçmişe değil geleceğe bakmak gerektiğini konuşuyorlar. Orada hak veriyorum kahramanlara. Ama güncel resme baktığımızda bu kayıplardan ve gelecekten bir başarı hikayesi çıkmadığını görüyoruz. Yine yitikler, yitip gitmeler ve hüzün var gelecekte.
Yazının tamamını buradan ulaşabilirsiniz.
...
Alt yoldan Bağbaşı Parkına kadar gittim. Parkta bir tur, sonra sırtım güneşe gelecek şekilde biraz oturup götürdüğüm kitapları okudum bir süre, üst yoldan geri döndüm. 5500 adım diyor telefondaki uygulama. Demek ki bundan sonraki gidişlerimde bir iki tur daha atmam lazım parkta. Park güzel, yürüyüş yoluna dökülmüş güz yaprakları güzel, yolda ve parkta gördüğüm çiçekler de öyle. Çimenler arasında karahindibalar gülümsüyor. Yine de bu sefer karahindiba resmi çekmedim, zamanında gereğinden fazla çektiğimi düşündüm. “Güneyik Güncesi”ni yazarken karahindibalara takmıştım kafayı. Parkta birkaç şişman kedi, epey kumru, kargalar ve bir alakarga gördüm. Kumru sesi, karga sesi, ayak altında ezilen kuru yaprak çıtırtısı ve huzurlu bir sessizlik.
...
İnsan benzer kitapları ard arda okursa okumasında ve algısında bir çeşit tutukluk yaşıyor sanki. Mesela hep düşünce kitabı, kuramsal şeyler sıkıyor, arada bir kurmaca okuyarak zihne nefes aldırmada fayda var. Hep dünya edebiyatı, felsefe de bunaltıyor belki araya tasavvufi bir şey koyarak ruha nefes aldırmak lazım. Her halükarda çeşitlilik iyi sanırım.
...
Ishiguro’nun “Uzak Tepeler”i kayıplar hakkında. “Sosyal değişimlerin bireylere yansıması” diyor kapak yazısında. O da var. Kitabı parkta değil de evde bitirdim. Hüzünlüydü. İntihar, değişimlerin mutluluk getirmemesi, belli bir zamanda evi dolduran sakinlerin gittikçe azalmasıyla evin bedene bol gelmesi… Nerden baksan hüzün. İçimdeki boşluğa faydası olduğunu söyleyemem bu kitabın. Yine de bende yazarın bir iki kitabını daha okumam gerektiği düşüncesi uyandırdı.
Kahramanlar ikinci dünya savaşı sonrası bomba yemiş Japon kentinde yaşıyorlar. Yenilmişliğin acısı, yıkıntılardan yeni bir şeyler kurma çabası ve kayıplar var. Bir yerde geçmişe değil geleceğe bakmak gerektiğini konuşuyorlar. Orada hak veriyorum kahramanlara. Ama güncel resme baktığımızda bu kayıplardan ve gelecekten bir başarı hikayesi çıkmadığını görüyoruz. Yine yitikler, yitip gitmeler ve hüzün var gelecekte.
Yorumlar
Yorum Gönder