Selam Sırfâş (19 Kasım)
19 Kasım, Salı
Denizli’deyim. Bir hafta on gün kadar babamın yanında kalmak istedim. Dün eniştemle dişçiye götürdük babamı. Ölçü alınacak önce, sonra prova, diş takılacak, rahatsız eden yerleri düzeltilecek. Ama diş hekimi ağzından dişini çıkarıp sonra tekrar takınca bunu yeni diş sandı babam. Akşam yanımıza gelen bacılara gösteriyordu.
Arifelerin evinin yanında bir park var, pek büyük değil ama güzel ve temiz. İnsanın evinin yakınında böyle bir park olması iyi bir şey. Arkadaşları gelmiş, çocuklar da; bize de çay verdiler. Dişçiden sonra parka gitmiştik. Biraz oturduk. Hava çok güzeldi. Orada bir ağaç var. Elmaya benziyor, kırmızı meyveleri var, alıç büyüklüğünde. Tadı çok güzel. Biraz yedim. Parkta başka güzel ağaçlar da var. Meyvesiz ağaçlar, selviler, çınarlar, kavaklar...
Bediüzzaman öğrencileriyle dağda gezerken yabani meyvelerden yemelerini istemezmiş. Onlar vahşi hayvanların rızkı, sizin rızkınız bahçelerdeki ehli meyveler dermiş. Bunu söyledim, bir tartışma konusu. Evet, dağda öyle olabilir ama bu parkta, bunu insanlar dikmiş. Bu birinci görüş. Bir diğer görüş şöyle: insanlar süs olsun diye dikmiş, meyvesini yiyelim diye değil. Elbette bu da kuşların, arıların, sineklerin rızkıdır. Peki, kim biliyor belediye bu ağaçları niçin dikti? Burada asıl mevzu Bediüzzaman’ın çevre ve hayvan hakları hassasiyeti tabii.
Parkta bir dolap var. Sokak kütüphanesi olarak koymuş belediye. Yanında birkaç bank. Güzel bir uygulama bu. Kardeşim, eskiden daha çok kitap vardı, iyi kullanılmamış, kitaplar eksilmiş, diyor. Olsun, diyorum, böyle böyle alışırlar. Ben ilk açık raf sistemi marketlere de şaşırdığımızı hatırlıyorum. Herkes alıp giderse ne yapacaklar? Böyle bir şey hatırlamıyor bacılar. Ben bayağı yaşlıyım sanırım. Sonra aslında evdeki artık çocukların ilgilenmediği çocuk kitaplarını getirip buraya koysak olur, diyorlar. Belki böylece yayılacak güzellik. İnsanlar belki alışacak inceliğe.
Ne bileyim, hava güzelse ve açık havada teneffüs ediyorsan daha iyimser oluyorsun sanırım. Parklara çıkmak lazım. Hele bir de yanında bir iki konuşabileceğin insan olursa, bundan iyisi can sağlığı.
Denizli’deyim. Bir hafta on gün kadar babamın yanında kalmak istedim. Dün eniştemle dişçiye götürdük babamı. Ölçü alınacak önce, sonra prova, diş takılacak, rahatsız eden yerleri düzeltilecek. Ama diş hekimi ağzından dişini çıkarıp sonra tekrar takınca bunu yeni diş sandı babam. Akşam yanımıza gelen bacılara gösteriyordu.
Arifelerin evinin yanında bir park var, pek büyük değil ama güzel ve temiz. İnsanın evinin yakınında böyle bir park olması iyi bir şey. Arkadaşları gelmiş, çocuklar da; bize de çay verdiler. Dişçiden sonra parka gitmiştik. Biraz oturduk. Hava çok güzeldi. Orada bir ağaç var. Elmaya benziyor, kırmızı meyveleri var, alıç büyüklüğünde. Tadı çok güzel. Biraz yedim. Parkta başka güzel ağaçlar da var. Meyvesiz ağaçlar, selviler, çınarlar, kavaklar...
Bediüzzaman öğrencileriyle dağda gezerken yabani meyvelerden yemelerini istemezmiş. Onlar vahşi hayvanların rızkı, sizin rızkınız bahçelerdeki ehli meyveler dermiş. Bunu söyledim, bir tartışma konusu. Evet, dağda öyle olabilir ama bu parkta, bunu insanlar dikmiş. Bu birinci görüş. Bir diğer görüş şöyle: insanlar süs olsun diye dikmiş, meyvesini yiyelim diye değil. Elbette bu da kuşların, arıların, sineklerin rızkıdır. Peki, kim biliyor belediye bu ağaçları niçin dikti? Burada asıl mevzu Bediüzzaman’ın çevre ve hayvan hakları hassasiyeti tabii.
Parkta bir dolap var. Sokak kütüphanesi olarak koymuş belediye. Yanında birkaç bank. Güzel bir uygulama bu. Kardeşim, eskiden daha çok kitap vardı, iyi kullanılmamış, kitaplar eksilmiş, diyor. Olsun, diyorum, böyle böyle alışırlar. Ben ilk açık raf sistemi marketlere de şaşırdığımızı hatırlıyorum. Herkes alıp giderse ne yapacaklar? Böyle bir şey hatırlamıyor bacılar. Ben bayağı yaşlıyım sanırım. Sonra aslında evdeki artık çocukların ilgilenmediği çocuk kitaplarını getirip buraya koysak olur, diyorlar. Belki böylece yayılacak güzellik. İnsanlar belki alışacak inceliğe.
Ne bileyim, hava güzelse ve açık havada teneffüs ediyorsan daha iyimser oluyorsun sanırım. Parklara çıkmak lazım. Hele bir de yanında bir iki konuşabileceğin insan olursa, bundan iyisi can sağlığı.
ay çok tatlısın <3
YanıtlaSil