YILDIZLI MEKTUP

                                                                                                              Yine Hilâl’e

Yıldızlar gözleridir göklerin

Göz kırparlar

Göz kırpar gökler

Bir de görünmemeleri vardır ki, olmaz olsaydı

Habersizlik gibi, umutsuzluk gibi,

Ne saklayayım mektupsuzluk gibi,

Yıldızsızlık da karanlığını artırır göklerimin,

                               -Artırır demek azaltmaz demektir bir bakıma burada-

Haberlerinden yoksun kalınca gözlerinin

Yüreğim sıkılır, sıkılır, sıkılır...

-Mengeneler sizin emrinizde mi yıldızlar?

Çingeneler sizin evinizde mi,

Yıllar, seneler elinizde mi?

Benim elimde ne var peki,

Elimde olsaydı başka olurdu.

Aşka koşacak satırlarla koşardım, koşardım...

Yıldızlar saklanmazdı belki o zaman gözlerimden,

Haberler yollarda

Ellerde, dağlarda-bellerde kalmazdı,

Kimse yellere sormazdı birbirini...

Ben Kadıköy’e giderdim Beşiktaş’tan vapurla,

Yanılıp başka iskelelere gitmezdim.

İskele verilirdi, belki daha verilmeden atlardım.

Orada, en esmer Çingene'nin en kırmızı gülünü alırdım senin için.

Hep yeni, hep iyi kalırdım senin için.

Yıldızlar arada yine görünüyor şükür,

Şükür “mühim olan bakmaktır”.

Öyleyse niçin diyorum,

Niçin kara kara karanlıklarla örtülüyor yıldızlarım,

Yıldız ararken göklerinde titriyor dizlerim,

Niçin haber soruyorum yollara, yellere, ellere?

- Yıldızlar ne olur uzaklaşmayın göklerimden,

Siz tek işaretken göklerinden...

(Dağlı Düşler'den)