HÜVE’L-BAKİ

Güneş doğar her gün Çamlıca sırtlarından
Ve batar Haliç’in serv-i siminde.
Sonra güzelce bir balık,
Ölür balıkçının elinde.
Zeus’un nektarı, İndra’nın soması;
Hikâye...

Ve sen
Ey burnu bulutlara değen fani!
Ne etsen nafile.
Lokman’ın yitirdiği reçeteyi mi buldun sanki
Hüve’l-baki...

1989

(Dağlı Düşler'den)