MİSAFİR

                                                                        Orazgılıç Çarı’ya

Evim dağ içinde..

Çamlar içinde, bademler...

Evim güller içinde..

Kirazlar içinde, ıtırlar...

Evim kalbimde büyür, ben evden giderim,

Beni tutamaz çocukluk, kalbimi tutar

Kalbim kalır belki... ben giderim.

Ben evimde misafir...

Ocağımda.

Dünyam gittiğim yer, dünya içimde

Eller dünyayı tutsa, ben korkarım dünyadan.

Her yer mi gurbet, her yer mi yaban?

El âlem ev sahibi, ben misafir,

Eşikte durur, kap’ardında otururum...

Ve bir gün çeker giderim dünyadan,

Ben evimde misafir...

Dünyada.

Bu eller benim mi, bu ses benim mi?

Bu ben miyim, evinde tedirgin?...

Gözlerim içime dikilmiş hoşnutsuz,

Tırnaklarım etime mi uzar, saçım beynime mi?

Bu ten benim mi, bu beden.. iğneli fıçı...

Bir gün alır başımı giderim bu bedenden... yol olsun...

Ben evimde misafir...

Bedenimde.

2006